Geschiedenis van het Ras
De fokker Friedrich Sparwasser had een wolfsgrauwe teef, Lotte genaamd.
Uit de “verbintenis” Lotte en Greif kwam de teef Lene voort. Over haar vacht kleur is niets bekend. Lene werd gepaard met Kastor en daaruit werd de beroemde reu Hektor Linksrhein geboren. Hektor werd in 1899 tijdens een show in Karlsruhe door de Duitse herder-
Hij is de stamvader van alle Duitse herders. Horands grootvader was dus de witte Greif.
Ook de broer van Horand,Luchs genaamd, heeft veel aan de opbouw van het ras bijgedragen en gaf de vererving wit aan zijn talrijke nakomelingen door. Horands zoon, de beroemde Champion von Schwaben zette de witte lijn voort en een van zijn nakomelingen, Berno v.d. Seewiese, geboren in 1913, was de eerste Witte Duitse Herder die in het SV-
In 1912 importeerde Ann Tracey uit New-
Onmiddellijk doken er witte pups op in haar kennel. In 1917 registreerde de Amerikaanse kennel club de eerste witte pups uit Tracey’s kennel.
Door toenemende populariteit van de witte herders ontstonden er in 1960 moeilijkheden tussen de fokkers van de witte herders en die van de standaard Duitse herders. Genetische problemen in de bloedlijnen van de Duitse herder werden geweten aan de witte herders. Men dacht dat ze verantwoordelijk waren voor het verbleken van de vacht van de Duitse herder. Dit ten onrechte, want ook de witte herder heeft een uitstekend pigment.
In deze tijd startte ook Duitsland een campagne om de witte herder te verbannen en in 1968 diskwalificeerde de Amerikaanse Kennel Club, in samenwerking met de Duitse herder , de witte herders tijdens een show. De witte herder bleef echter wel geregistreerd bij de Amerikaanse Kennel Club.
In 1970 werd door witte herder liefhebbers uit heel Amerika de Witte Duitse Herder Club opgericht. Na Amerika verbreidde het ras zich ook in Canada en Mexico.
Begin tachtiger jaren keert het ras ook terug naar Europa en kan de opbouw in Duitsland opnieuw beginnen.
In die tijd worden ook in Nederland honden uit Duitsland en Canada geïmporteerd.
Wat karakter betreft verschilt de witte herder wel van de Duitse herder. Hij is zachtaardiger van karakter dan de Duitse herder,al zou hij zonodig zijn baas verdedigen. Sommige witte herders zijn wat terughoudend tegenover vreemden. Hierdoor denken mensen onterecht dat er een Saarloos Wolfhond of een Canadese witte wolf ingekruisd is. Dit is dus niet het geval. Een terughoudende aard mag nooit doorslaan naar schuw gedrag. Hopelijk is dit mooie ras nog een lang en gezond leven beschoren!
Als je voor het eerst een witte herder hebt of van plan bent er een te kopen,is het goed eerst wat algemene informatie te lezen over het karakter van deze hond. De witte herder is van karakter erg zachtaardig en moet ook op deze manier behandeld worden een te harde aanpak is funest voor deze hond. Hij is erg intelligent en leert makkelijk. Voorts is hij erg trouw aan zijn eigen huisgezin en vooral kinderen worden door hem zeer gewaardeerd. Hij kan echter wat terughoudend zijn tegen vreemden maar degene die tot jouw vrienden of kennissen hoort krijgen dezelfde hartelijke begroeting als uzelf.
De witte herder mag niet bang of schuw zijn.
Hij is bijzonder geschikt om met meerdere honden gehouden te worden,want als het op spelen aankomt staat hij vooraan in de rij. Ook is hij zeer geschikt om mee te trainen, b.v. gehoorzaamheid,speuren, reddingshandenwerk. agility. etc. Politiehondentraining is over het algemeen minder geschikt voor deze hond.
De witte herder is van nature zachtaardig,heeft een rustige inborst en is een fijne hond